پرسش :

چرا برخي کودکان به آموزش‏هاي ديني بي‏توجهي مي‏کنند؟

پاسخ :
مهم‏ترين عامل براي بي‏توجهي کودکان به آموزش‏هاي ديني، عدم زمينه‏سازي والدين است. همان گونه که نقاشي بدون رنگ زمينه، و کشاورزي بدون شخم زمين مطلوب نيست، آموزش ديني نيز بدون زمينه بازده ندارد. براي فراهم ساختن زمينه‏ي آموزش، توجه به نکاتي لازم است:
1. ارتباط کلامي مناسب: با توجه به اين که يکي از راه‏هاي آموزش ارزش‏هاي ديني، استفاده از سخن است، حتما بايد از سخني نرم و بياني شيوا استفاده شود، صداي بلند، به ويژه اگر با خشونت همراه شود، سبب بي‏توجهي کودک به آموزش ديني خواهد شد.
2. وضعيت ظاهري مناسب: ظاهر آراسته، لباس مناسب، موي شانه زده، دندان‏هاي تميز، بوي خوش و...، زمينه‏ساز آموزش ديني هستند.
3. خوش‏خلقي: خوشرويي و نگاه محبت‏آميز، فضاي ارتباط را فراهم مي‏سازد و بداخلاقي و ترشرويي، زمينه‏ي آموزش دين را از بين مي‏برد. امام علي عليه‏السلام فرمود:
البشاشة حبالة المودة. (1)
خوشرويي، ريسمان محبت است.
4. حوصله: براي آموزش ارزش‏هاي ديني، بردباري ضرورت دارد. با توجه به ضعف تمرکز کودکان، گاهي لازم است آموزه‏اي بارها تکرار شود که صبر و حوصله‏ي والدين را مي‏طلبد. دختر حضرت امام خميني قدس سره مي‏گويد:
کودکي 5 ساله بودم و به حضرت امام در نماز اقتدا کردم. پس از اتمام نماز، مادرم گفت: دخترم! به شکل صحيحي اقتدا نکردي. از امام پرسيدم. آن بزرگوار 15 دقيقه برايم توضيح داد.(2)
پی نوشتها:
(1) نهج‏البلاغه، کلمات قصار، 6.
(2)سيد محمدرضا علاءالدين، نگرشي نو به تربيت ديني کودکان و نوجوانان، ص 86.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)